Najczęstszymi przyczynami braku ogrzewania w klimatyzacji są: uszkodzenia sprężarki, zatkany filtr powietrza, uszkodzone lub zużyte części, niedostateczny poziom czynnika chłodniczego lub niewłaściwe ustawienia termostatu.

Zazwyczaj winę za taką usterkę ponoszą użytkownicy, którzy zaniedbali regularną konserwację, zwłaszcza czyszczenie lub zalecaną przez producenta wymianę filtra powietrza. Rzadziej przyczyną może być niski poziom czynnika chłodniczego w układzie, co zwykle wynika z nieszczelności.

Objawy niedostatecznej ilości czynnika w klimatyzacji są stosunkowo łatwe do rozpoznania. Najczęstszymi z nich są: brak chłodnego powietrza, słaby przepływ powietrza, nietypowe dźwięki lub wibracje podczas pracy urządzenia oraz zwiększone zużycie energii.

Najczęściej jednostki wewnętrzne są montowane na ścianie przeciwległej do często odwiedzanych miejsc, takich jak łóżka, fotele czy biurka. Taki układ zapewnia optymalną funkcjonalność i bezpieczeństwo pracy klimatyzatora.

Klimatyzatory z funkcją grzania posiadają pompę ciepła (typu powietrze – powietrze), która umożliwia odwrotne działanie w porównaniu do chłodzenia, co pozwala na ogrzewanie wnętrza mieszkania lub domu przy użyciu ciepłego powietrza.

Odszranianie klimatyzacji, nazywane również „defrost”, zachodzi podczas użytkowania jednostki do ogrzewania pomieszczenia. Proces ten polega na usuwaniu szronu, który osadza się na lamelach jednostki zewnętrznej, gdy skroplona woda zamarza w niskich temperaturach.

Redukcja wilgotności: Głównym celem trybu „Dry” jest zmniejszenie wilgotności powietrza w pomieszczeniu. Klimatyzator działa podobnie jak w trybie chłodzenia, ale wentylator i kompresor pracują w sposób zredukowany, skupiając się głównie na usuwaniu wilgoci, a nie na obniżaniu temperatury.

To zachowanie może być spowodowane następującymi czynnikami:

• Osiągnięciem granicznej ilości czynnika w układzie – czujnik umożliwia rozpoczęcie pracy układu, jednak po uruchomieniu kompresora ciśnienie przekracza dolną granicę, co powoduje zatrzymanie klimatyzacji.

Jest to rodzaj specjalnych klimatyzatorów, charakteryzujących się BRAKIEM JEDNOSTKI ZEWNĘTRZNEJ. Pozwalają one na chłodzenie i ogrzewanie pomieszczeń w budynkach, gdzie montaż standardowego rozwiązania z agregatem zewnętrznym jest trudny lub niemożliwy.

Obsługa klimatyzatora w trybie grzania jest równie łatwa jak w przypadku chłodzenia pomieszczeń. Przed uruchomieniem urządzenia należy wybrać odpowiedni tryb pracy, wciskając przycisk „mode” aż do momentu wyświetlenia opcji „grzanie” (heat). Zazwyczaj jest on oznaczony symbolem „słoneczka”.

Jeśli chodzi o chłodzenie kilku pomieszczeń za pomocą jednej jednostki ściennego klimatyzatora przez otwarte drzwi, stanowczo odradzamy takie działanie. Ważne jest zrozumienie, że każde urządzenie pracuje, aby osiągnąć zadaną temperaturę (np. 23°C), a następnie zmniejsza swoją wydajność, a nawet może przestać chłodzić, zachowując jedynie obroty wentylatora w celu monitorowania temperatury. Dlatego nie należy spodziewać się poprawy komfortu temperaturowego w sąsiednich pomieszczeniach.

Agregaty urządzeń klimatyzacyjnych instalowanych na zewnątrz generują hałas na poziomie około 47 dB(A), przy czym wartość ta może się różnić w zależności od mocy danego urządzenia. Porównywalny poziom hałasu można dostrzec w przypadku standardowej pracy lodówki, która generuje dźwięk na poziomie około 40 dB(A). Odpowiednio wykonana instalacja zazwyczaj minimalizuje uciążliwość generowanego hałasu.

Moduł Wi-Fi umożliwia zdalne sterowanie oraz monitorowanie pracy urządzenia z dowolnego miejsca za pomocą smartfona lub tabletu. Przykładowe funkcje, którymi można zarządzać, obejmują:

• Włączanie/wyłączanie urządzenia
• Regulacja temperatury
• Kontrola prędkości strumienia powietrza

Przegląd urządzenia powinien być przeprowadzony co najmniej raz w roku i stanowi warunek utrzymania gwarancji. Składa się on z następujących czynności:

• Odgrzybienie instalacji.
• Czyszczenie skraplacza/parownika.
• Kontrola szczelności.
• Ocena pracy sprężarki.
• Inspekcja instalacji elektrycznej.
• Sprawdzenie instalacji odpływu skroplin.
• Kontrola temperatury nawiewu w trybie chłodzenia.

Podstawową zasadą każdego układu chłodniczego jest utrzymanie jego czystości i szczelności. Zarówno instalatorzy, jak i użytkownicy (operatorzy), są zobowiązani do montażu i zachowania szczelnych instalacji. Przy prawidłowo zamontowanym i poprawnie działającym urządzeniu nie ma konieczności wymiany czynnika chłodniczego.

Od 2025 roku, zgodnie z regulacjami wprowadzonymi przez Unię Europejską, obowiązywać będzie zakaz stosowania czynników chłodniczych o współczynniku GWP (Global Warming Potential) równym lub większym niż 750 w urządzeniach zawierających do 3 kg czynnika. Popularny i często stosowany czynnik R410A zostanie wpisany na listę zakazaną. Jako alternatywę zaleca się stosowanie czynnika R32, który wykazuje znacznie korzystniejszy wpływ na środowisko. W porównaniu do R410A, R-32 posiada współczynnik GWP około czterokrotnie niższy. Czynnik R32 jest sklasyfikowany jako nietoksyczny, ale należy zauważyć, że jest „umiarkowanie łatwopalny”.

Jednostka wewnętrzna naścienna powinna być zamocowana na wysokości co najmniej 1,8 metra od podłogi, z uwzględnieniem wymogów dotyczących odległości od ścian i sufitów (zaleca się zachowanie przestrzeni wynoszącej od 10 do 15 centymetrów, aby umożliwić jednostce swobodne pobieranie powietrza z górnej części).